Definitely my cup of tea

Zondag is in de meeste plekken nog echt rustdag en is écht alles gesloten. Daardoor viel er weinig te beleven in de kustplaats Batticaloa en na één nachtje ben ik mooi weer terug gegaan naar het leuke gezin in Polonnaruwa. Bepakt met een halve kilo verse garnalen, werd ik zeer hartelijk begroet door oma en zij wist niet waar ze het zoeken moest door het vissige geschenk. Thisal wist van niets en vond het zo leuk, dat ik nóg een keer mee mocht op safari diezelfde avond. Ongelooflijk, maar deze tweede safari was boven alle verwachtingen nog gaver dan de eerste keer. Ik ben nog nooit zo dichtbij meer dan 100 wilde olifanten geweest, van zeer grote vrouwtjes tot aan baby's van enkele weken oud. Wat betoverend mooi! Bij terugkomst had oma de garnalen heerlijk klaargemaakt in pittige curry en was dit echt een hele geslaagde actie.

Met nog twee weken te gaan, is het de hoogste tijd om door te reizen en ga ik naar de volgende stop in Sigiriya. Dit is echt een ieniminie dorpje waar eigenlijk iedere inwoner een tuktuk en een guesthouse beheert, plus olifanten tours organiseert. Heerlijk toeristisch dus! Dit valt ook te merken aan kwaliteit/prijs verhouding van accommodaties. Om in mijn dagbudget te blijven douche ik letterlijk tussen de kikkertjes en is het bed gemaakt van houten planken met een dun matje. Wellicht dat ik morgen toch maar iets beter opzoek ga naar een slaapplaats haha. De echte must-see in Sigiriya is the Lion's rock, een reusachtige rots met 360° graden prachtige vergezichten. Zoals veel toeristen attracties is de entreeprijs echt belachelijk duur, tussen de 3000-4500 rupees (€19-28). Even ter vergelijking een hoofdgerecht nasi kost ongeveer 300 rupees. Kort om, echt mega super duper belachelijk holy fuck hoge bedragen. Maar het goede nieuws is dat er altijd alternatieven zijn en zo ook in dit pretpark voor reizende pinautomaten. 1km noordelijker bevindt zich Pidurangala Rock, deze is net zo hoog & mooi, plus je hebt uitzicht op de bekende Lion's Rock. De ideale oplossing om niet voetje voor voetje omhoog moeten te klimmen, om vervolgens geen enkele foto te kunnen schieten zonder Chinees erbij op.

Omdat ik bijna elke dag met de lokale bus reis, heb ik eindelijk logica ondekt in al het getoeter. Nee niet iedere bus probeert Berent Botje te toeteren, ondanks dat het wel zo lijkt, maar signaalt naar andere weggebruikers. Het is zelfs zo erg dat ze twee verschillende toonhoogtes hebben en geregeld klinkt er een hele riedel aan getetter. Hier volgt enige uitleg (x = toeter, * = stilte) :

*x*        Aankondiging bushalte / begroeting
*xx*      Inhalen
*xx*x*  Signaleren voor terug invoegen
*xxx*    Ga aan de kant
*xxxx*  Ga !@#*$!! van de weg af

De bus van vanmorgen dropte mij eerst in Dambulla, een dorpje dat langzamerhand een gigantisch handelscentrum is geworden voor alle soorten fruit, groente, vlees en vis. Ook zijn hier meerdere grotten tempels te bewonderen, het kost even wat energie om de 160m omhoog in trappen te beklimmen, maar dan heb je ook wat. De eerste boeddha beelden zijn hier meer dan 2000 jaar geleden in gebeiteld en de huidige staat is bereikt in de 20e eeuw. Honderden boeddhabeelden zijn hier te vinden, zowel ieniminie staand in een hoekje tot prominent liggend met een grootte van 15m! Deze maanden is de entree gratis en daardoor was het gezellig knus met veel toeristen om je heen, maar zeker een bezoekje waard.

Al zwetend gauw weer door met de bus naar het door bergen omsloten Kandy. Dit is een grote drukke stink stad precies in het midden van het land. Doordat het weinig groeicapaciteiten heeft is het er zeer vol en druk. Er valt op één zeer belangrijke tempel en het treinstation na weinig te zien en dus zeker niet geschikt voor een lang verblijf. Deze tempel heet the Temple of the Sacred Tooth Relic en het verhaal gaat dat er een tand van boeddha himself in een gouden doosje bewaard wordt. Helaas krijg je de tand zelf nooit echt te zien en dit draagt bij aan het hele mysterieuze sfeertje. Nabij de tempel is een prachtig groot meer met honderden vissen die het hele plaatje super idyllisch maakt.

Mirte heeft het zo nu en dan nog steeds over mijn fantastische kappersbezoek in Bangkok, dus na 3 maanden negeren werd het misschien toch weer tijd voor een Aziatische schaar in mijn pluizenbolletje. Na dit bezoek ben ik helemaal overtuigd, man wat kunnen ze hier goed knippen en verven. Als herboren liep ik de salon uit, helemaal tevreden met mijn nieuwe Barbielook.

Genoeg met al die bussen, vandaag gaan we een andere manier van openbaar vervoer testen. Namelijk één met de mooiste route van de wereld (zegt men), de Colombo - Badulla trein. Het gaat mega langzaam, zitten geen deuren in en is propvol, maar wat een uitzichten! Echt prachtig, dwars door rijstvelden, thee plantages en langs watervallen en dammen. Het kost geen drol en duurt eeuwen, maar dit is zeker een must-do, met een muziekje op heb ik zeker drie uur lang met de benen buiten gezeten in de deuropening. Kleine mannetjes met manden vol snacks, flesjes drinken en fruit zorgen ervoor dat je niet verhongerd en lokale reizigers verzorgen muzikaal vermaak. Na vijf uur rammelen ben ik aangekomen in het hoger gelegen Haputale (1930m) dat omgeven is met kilometers thee plantages. Hoger betekend kouder in de nacht en eindelijk kon ik een fatsoenlijke deken over, heerlijk om weer sokken om de voetjes te hebben!

Mister Lipton schijnt een groot natuur liefhebber te zijn geweest en hield ervan om uit te kijken over zijn plantages. Er staat zelf een standbeeld van de beste man op Lipton's seat, een uitzichtpunt perfect voor de zonsopgang. Zo kwam het dat de wekker om 4.45 uur stond en anderhalf uur later ik stond te kou kleumen naast Sir Thomas Lipton himself (Nou ja, de loden versie). Gelukkig heeft de zon mega veel sterkte in dit land en op deze hoogte, dus de wandeling naar de fabriek was al gauw lekker warm. In 1890 bouwde Lipton de Dambatenne Tea Fabric, per dag wordt daar 20.000 kilo aan blaadjes binnen gebracht door de plukkers om vervolgens door meerdere droog-/zeef-/snij-/rolprocessen omgetoverd te worden tot 500 kg Earlgrey thee. Dit hele proces kost een dikke dag, daarom kan er soms van plant tot kopje minder dan 48 uur zitten! De Britten noemden Sri Lanka Ceylon, dus bijnà alle thee die jij daar nu zit te slurpen in het koude Nederland komt van origine uit Sri Lanka.


Op naar de kust! Tot volgende en helaas de laatste week,
Dikke kus en knuffel