Same same but different

In de derde en laatste week Sri Lanka vervolg in mijn reis vanuit the Hill Country naar het zonovergoten zuiden. Kilometers aan verlaten stranden en azuurblauwe zeeën, dat is het idee. Maar eerst nog een busreis van 3 uur in een overvolle bus. Samen met Doin (een Zuid-Koreaanse chick) ga ik naar het eerste-de-beste strand dat we tegenkomen op de route en oh wat is het een prachtplek. Hambantota is een klein plaatsje in met midden van de zuidkust dat weinig toeristen ontvangt. Veel reizigers gaan meer westelijk al direct landinwaarts naar de vele nationale parken, waardoor dit stadje er maar wat verlaten bijligt. Wat ook niet echt helpt is de alles verwoestende tsunami op 26 december 2004. Honderden huizen zijn weggevaagd en duizenden mensen vermist. Nu 11 jaar later hebben de meeste mensen weer een 'thuis' weten op te bouwen en gaat het leven door, maar vergeten wordt het nooit. Doordat alles opnieuw gebouwd moest worden zijn de stranden met rust gelaten en nu uitermate geschikt voor het toenemende toerisme & de vele hotels. Het uitzicht vanuit ons bamboe hutje is fenomenaal en de eigenaar is een schattig mannetje die de vis op BBQ en de Arak (kokosnoot likeur) verzorgd. Ik denk dat we vannacht heerlijk slapen met de heftige golven op de achtergrond en de buikjes vol van de rijst en curry.

Hoe anders bleek dit uit te pakken, een dikke onweersbui en het lekke dak zorgden voor een flink gebroken nacht. De druppels water vielen gezellig bij ons in bed en de eerst zo rustgevende golfgeluiden werden steeds harder en indrukwekkender. Niet echt chill, dus gaan we gauw door naar het volgende strand in het toeristische Tangalle. Dat er meer westerse mensen zijn valt te merken in het correcte Engels dat de Singalese mensen hier spreken, het gehalte blote schouders en korte broeken, plus de prijs van alles. Ook is het hier prima om in zwemkleding te zwemmen, dus na twee weken kunnen de bikini's weer onderuit de tas worden geplukt. Vlakbij is Rekawa, een strand dat de ei-leg bestemming is van vele schildpadden. Helaas is de entree erg duur, dus hopen we op wat geluk van boven om deze fascinerende beesten later deze week ergens te zien. Buiten het leuke stadje en het prachtige strand is er hier niet zoveel dus pakken we de volgende morgen de bus naar Mirissa, van horen zeggen de party bestemming voor backpackend jong en oud.

De eerste indruk van dit feestparadijs was: jemig wat veel blanke mensen. Mensen uit alle leeftijdscategorieën kleden zich schaamteloos in te krappe bikinis en ballenknijpers om vervolgens als aangespoelde roodverbrandde walrussen het strand te bezetten. Gelukkig vonden we een schattig hutje voor een leuke prijs aan het einde van het strand. Gesetteld op de schommel begon ik langzamerhand de schoonheid van deze baai te zien en te genieten van het uitzicht. Het water is echt zo blauw en het strand zo ontzettend wit, dat het contrast bijna reallife gefotoshopt lijkt. D'avonds is er feest, elke avond in een andere tent en gelukkig op deze dinsdag bij de buren. Na aardig wat drankjes en danspasjes is het tijd voor wat uurtjes slaap, want de muziek gaat d'ochtends al weer vroeg aan in het hippe restaurant onder ons. Omdat een strand een strand blijft zijn we mooi op tijd vertrokken naar de volgende stop, een ander strand dat op ons ligt te wachten.

Scuba duikersoord Unawatuna is gelukkig een stuk minder toeristisch en rustiger, waardoor deze baai meteen al beter aanvoelt. De verbetering hebben wij direct gevierd met een nachtduik in het lokale koraalrif. En het hopen heeft gewerkt, de goden hebben onze gebeden aangehoord etc. étc. Tijdens de duik in het donker hebben we 3!!!! slapende schildpadden gezien. Doordat ze slapen kun je heel dichtbij komen en heb ik zelfs één over zijn bolletje kunnen aaien. Zo blij als een kind is dit echt één van de hoogtepunten van mijn reis, eindelijk heb ik ze kunnen zien en zelfs mogen aanraken. Wat een prachtig mooie dieren en gelukkig wordt dit erkend in vele culturen. Zo zijn er ook hier speciale stranden met maatregelen om de uitgekomen eieren de beste mogelijkheden te bieden. We blijven hier nog een nachtje, het hele sfeertje is hier zo leuk plus de locatie van het stadje is ideaal dat het zonde zou zijn om direct weer door te gaan!

Toeter toeter toeter met Doin op de scooter. Na een ochtendduik bij een Somalisch scheepswrak, hebben we een dealtje gesloten bij de lokale scooter verhuurder/restaurant eigenaar (zoals je misschien al opmerkte hebben Singalese mensen nooit maar één beroep). Zo kwam het dat we de hele middag lekker op het scootertje hebben getoerd door Galle. Van alle koloniale forten is deze het grootst en het best bewaard gebleven. Het is echt een kleine nederzetting te vergelijken met Bourtange, die volop toerisme trekt maar ook meedoet in de Singalese samenleving. Zo is het oude verzorgingstehuis een rechtbank, het oude ziekenhuis een shoppingcenter en het oude administratie bureau een politie kantoor. Wat een gevoel van thuiskomen zijn de kinderkopjes en de dikke witstenen muren zeg, tja waar jij je al niet aan hecht na 8 maanden. Het bouwen van een klein fort is gestart in 1589 door de Portugezen, in 1640 vernielden de VOC het meeste van het kleine fort en bouwden een groot nieuw geval. Na vele Nederlandse handelsdagen werd het veroverd in 1796 door de Britten. In 2004 hebben de dikke muren veel schade weten te voorkomen tijdens de tsunami in het oude deel van Galle, terwijl het nieuwe deel ernstig heeft geleden. Door de rijke kennis van Nederlanders over de infrastructuur rondom water, was het oude fort d.m.v. het drainage systeem snel weer toegankelijk. Misschien draagt dit ook bij aan de blijdschap van de mensen zodra je zegt dat je uit Nederland komt of misschien is het wel onze optimistische instelling, maar typisch is het wel. Helemaal versus de ongeïnteresseerdheid rondom de Aziatische Doin. Viva Hollandia zullen we maar zeggen!

Hikkaduwa is de laatste echte strand bestemming van mijn prachtige terugreis en direct ook het meest toeristisch. Van nachtclubs tot stringbikini's, het is hier allemaal. De plek is razend populair onder Russen dus de meeste borden zijn niet vertaald naar Engels maar naar Russisch. Overdag is het strand een heerlijke uitvalsbasis voor surfen en snorkelen met echt de grootste schildpadden en d'nachts is het the place to be voor drankjes en sterren staren. Morgen brengt de trein mij naar Colombo de hoofdtad van Sri Lanka. Na veel verschillende verhalen te hebben gehoord, wil ik toch zelf ook de stad zien en de laatste souvenirs inslaan.

Een onderwerp dat ik tot nu toe vermeden heb (en eigenlijk de grootste reden is voor de tot nu toe magere toeristenstroom) is de oorlog die het land bijna 30 jaar heeft geteisterd. Onder regering van de Britten zijn er veel hindoeïstische Indiërs naar Sri Lanka geëmigreerd en zij vervulden vele invloedrijke posities. Deze groep immigranten noemt men Tamils en vormt een minderheid in de samenleving. Na de onafhankelijkheid in 1948 werd er een wet ingevoerd om Singalese mensen voorrang te geven op belangrijke banen. Dit zorgde voor veel onrust onder de Tamils en dit resulteerde in de oprichting van Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE), een groep protestanten die streden voor een eigen staat genaamd Eelam. De spanning tussen de regering en LTTE steeg en in 1981 werd er een Tamilse bibliotheek in Jaffna (noorden) in de brand gestoken. Daarna was het hek van de dam voor beide partijen en heeft deze oorlog uiteindelijk aan meer dan 110.000 mensen het leven gekost. In april 2009 werd er een bloedige eindstrijd gestreden op een strand met duizenden onschuldige burgers en in mei zijn de hoofdfiguren van de LTTE omgebracht en was de oorlog eindelijk over. Tegenwoordig leven alle culturen en geloofsovertuigingen in vrede naast elkaar en is Tamil erkent als officiële taal naast het Singalees. Dit mede door de huidige premier, die volgens velen een zeer goede taak doet om het land tot hechte eenheid te brengen.

Wat mij zo verbaasde is dat ik niets wist van deze geschiedenis, terwijl het nog super kort geleden is, plus dat er nergens een Memorial plek is voor de zware tijden van het land. Misschien heeft dit te maken met het feit dat de mensen er niet graag over praten en zich focussen op de toekomstmogelijkheden van dit bijzondere land. Eén ding is zeker over Sri Lanka: De mensen & het land, het heeft karakter op zo veel verschillende gebieden dat het zeker een bezoek waard is!

Met té veel mooie, lieve, leuke, indrukwekkende, liefdevolle, verbazingwekkende, magische, sprakeloze herinneringen en gedachten keer ik terug naar mijn Thuisland. Bedankt voor alle lieve berichtjes en enthousiaste reacties, het was elke week echt super tof om te horen dat mijn avonturen gelezen en gewaardeerd werden. Na 8 maanden nog steeds dezelfde, maar toch net iets anders typ ik voor (voorlopig) de laatste keer:

Dikke kus en knuffel
Tess