Witte reuzen en stinkende zeeleeuwen

Eindelijk is dan nu echt de lente hier aangebroken. De zon krijgt meer kracht, dagen worden langer en mijn sjaal hoeft niet meer elke dag om. Ik ben al bijna een maand van huis en geniet met volle teugen. Doordeweeks interessante stage en leuke contacten, in het weekend dagtripjes in de omgeving en feesten (ten slotte woon ik in een studentencomplex, drank- en feestmogelijkheden genoeg).

Op ongeveer een half uurtje rijden met de bus ligt het prachtige Island Bay Parade, die overgaat in een robuust pad langs de kust genaamd Red Rocks Bay. De rotsen zijn rood van kleur door ijzeroxidatie na een onderzeese vulkaanuitbarsting miljoenen jaren geleden, de meeste rotsen liggen in de zee maar hier en daar springt er ineens één uit. Na een flinke wandeling van 2 uur kwam ik aan bij het zuidelijkste punt van Wellington, Sinclair Head. Tussen mei en oktober kun je daar wilde zeeleeuwen spotten die aan het genieten zijn van de zon. En of ze aan het genieten waren, tientallen zo niet honderden zeeleeuwen liggen op rotsen te ronken/stinken. Wat gaaf om deze dieren te zien in hun natuurlijke habitat en om het af te maken zag je de witte besneeuwde bergtoppen van het Zuidereiland in de verte opdoemen. Op de twee uur durende terugweg nog enkele pinguïns gezien, wat deze trip echt tot een groot succes heeft gemaakt.

Ik woon hier in the Cube, een studentenflat van negen verdiepingen vol met eerstejaars/internationale studenten. Samen met Chris (de chick) en Chris (de dude) bezetten wij een schoon en netjes driekamerappartement. Het leuke van dit complex is dat er altijd wel iets georganiseerd wordt of ergens een activiteit aan de gang is. Van feestjes tot filmavonden, paintballen tot een levend kat-en-muis-spel. Conclusie: Ik hoef me geen seconde te vervelen!

Geniet van de grootste aantrekkingskracht van Nieuw-Zeeland, de natuur.
Dikke kus & knuffel