A hell of a ride

Hi allemaal,

De finish is bereikt wat betreft Jordy zijn duur in de Carribean en onze expeditie rondom de Nederlandse Antillen. Tezamen met Saba maakt de eindstand 6/6, het afgelopen jaar hebben wij alle ABCSSS-eilanden gezien en bewondert. Het is bizar om te ervaren hoe verschillend de sfeer, geuren, kleuren, natuur en bewoners van alle eilanden zijn. Ieder eiland is uniek en daardoor interessant voor vele verschillende toeristen, reizigers of nieuwsgierige aagjes. Waar de één houdt van luxe, zoekt een ander juist eenvoud, waar een sporter opzoek gaat naar hoogte uitdagingen, zoekt een hardwerkend iemand juist naar rust en regelmaat. Wat je ook zoekt in je vakantie bestemming, zodra jouw wensen gevuld zijn met zonnestralen is er hier een eilandje dat bij je past!

Saba is de kleinste en de meest bijzondere bijzondere gemeente van het koninkrijk der Nederlanden. Er wonen een kleine twee duizend mensen en is maar 13km2 groot. Er is één weg op het eiland die de vier verschillende dorpjes met elkaar verbindt en deze asfalt lap wordt dan ook 'the road' genoemd. Al liftend verplaatst iedereen zich naar links of rechts aangezien dat de enige twee opties zijn die je hebt. Of omhoog natuurlijk. Saba bezit namelijk het hoogste punt van het koninkrijk, maar liefst 887m hoog! Het eiland is eigenlijk één grote rots in de oceaan, met als toppunt een piek dat vele dagen per jaar in de wolken verblijft door de eenzame hoogte. Een mysterieus fenomeen dat zeker aanschouwd en beklommen dient te worden tijdens een bezoekje op dit kleine stukje Carribeasch Nederland.

Buiten alle stijle straatjes en flinke wandeltochten om ergens te komen, biedt het vliegveld misschien nog wel de grootste uitdaging. Deze is namelijk de kleinste van de hele wereld! Tussen alle schuine vlakken was er maar net genoeg ruimte voor een start- en landingsbaan van maar 400m, dit is extreem kort in vergelijk met de normale banen van minimaal 2500m. Piloten trainen jaarlijks om hier te mogen landen met de kleine vliegtuigjes. Vlak langs de rotswanden, vertragen in de lucht en direct de wielen aan de grond met volledig gebruik van de remmen maakt deze landing tot een adrenaline kick tot de max en begrijp ik eindelijk waarom er riemen in vliegtuigstoelen zitten!

Met dit blog is helaas ook deze reis alweer tot zijn einde gekomen. Mijn tweede buitenlandse avontuur voor een langere periode was weer bijzonder uniek, gaaf en heeft weer zoveel meer moois van de wereld onthuld dan ik ooit had verwacht en durven hopen. En nee (schoon)mams de reislust is nog lang niet gestilt, de plannen zijn al volop in de maak, maar vanaf eind mei ben ik in ieder geval eerst weer voor een jaartje in Nederland.

Dus voor nu ayo en tot later in een another dushi paradise!
Dikke kus en knuffel,
Jordy en Tess