Toevluchtsoord

Dat Curaçao een toevluchtsoord is voor workaholics vanuit Nederland of Amerika is logisch. Het land is prachtig met al zijn kleine baaitjes en azuurblauwe zee. Overal ademt het hier chillheid en de behoefte om alles op standje relaxed te doen is duidelijk vanaf het moment dat het vliegtuig de landingsbaan raakt.

Maar helaas komen hier ook mensen die dit zien als een heel ander toevluchtsoord. Zoals vorige week gezegd kan je op een heldere dag de kustlijn van Venezuela zien liggen. Dan begrijp je ook dat het heel verleidelijk is om hier toevlucht te zoeken wanneer de situatie in eigen land zeer slecht is. De afgelopen jaren zijn er steeds meer illegale mensen overgekomen met bootjes vanuit Venezuela. In Europa hoor je er mega weinig over, maar de situatie aan de overkant van de oceaan is echt verschrikkelijk.

Door toedoen van de oude regering is de waarde van het Venezolaanse geld compleet onderuit gegaan en zijn prijzen met 800% gestegen! De alledaagse behoeften zijn verschrikkelijk duur geworden en met name deze artikelen zijn ontzettend schaars, denk hierbij aan toiletpapier en plastic zakjes. Het is de ergste economische crisis die Venezuela ooit gekend heeft en in het algemeen zijn mensen bijna 9kg afgevallen door het missen van goede voedingsstoffen!

Het is dus niet gek dat deze vluchtelingen letterlijk bij bootjes deze kant op komen. Vandaag ook weer een vrouw, ruim 5 maanden zwanger, gevlucht vanuit Venezuela, niet verzekerd en geen enkele medische controle gehad gedurende haar hele zwangerschap. Komt nu met hevige pijn en bij lichamelijk onderzoek zie ik de vliezen met vruchtwater al uit de baarmoedermond puilen. Er valt niets meer te remmen of te redden en een half uur later wordt er een ieniminie mensje geboren van nog geen 1 kilo zwaar. Moeder in alle staten, vader in tranen en het kindje vecht voor zijn leven. Maar wat voor leven krijg zo'n ukkie. Als hij na vele maanden intensieve behandeling op de neonatale intensive care wordt ontslagen uit het St. Elizabeth Hosptiaal komt het in een diep trieste situatie terecht van liefhebbende ouders die niet kunnen blijven, niet terug kunnen en tien duizenden guldens schulden hebben aan het ziekenhuis.

Mmmm lastige situaties zijn dit en toch gebeurd het hier elke dag. Het aller ergste vind ik nog dat deze mensen niet naar artsen toe durven omdat zij bang zijn voor terugzending naar de belabberde beginsituatie. En dus een gigantisch risico aangaan met hun gezondheid en in dit geval van hun kleine. Tot zo ver weer een dag uit het normale leventje van een arts in spe!

Ayo en tot volgende week!
Dikke kus & knuffel,
Tess