Napatji Napatji

Met een kampvuurtje en een corona kijken we terug op een geslaagde eerste dag van de Great Ocean Road. Van de skyline van Melbourne en bakken op het strand, tot de mega mooie uitzichten. Al deze reallife ansichtkaarten maakten ons sprakeloos en de koalas zorgden voor een grote glimlach. Deze beestjes zijn de ultieme levensgenieters, ze eten & slapen de hele dag. Het is zelfs zo erg gesteld dat ze van stress dood gaan als je aan hun staartje trekt en dat ze maar één keer per jaar seks hebben, wat een über chillers of niet! Verder zijn er hier niet alleen kaketoes, maar ook echte papegaaien in overvloed. Met wat zaadjes in de hand kwamen zij zo op je arm gevlogen en kan je hun kleurvolle verendek van dichtbij bekijken. Om onze 'voetstap' hier achter te laten hebben we tot slot een stenentorrentje gebouwd op Cape Patton beach, nou hopen dat hij vloed en flinke zeewind overleefd.

De grootste attractie van de great ocean road zijn de 12 apostelen (ondertussen nog maar 9 door de inbeukende ruwe zee). Dit zijn losstaande rots pilaren in het water, door de jaren heen uitgeslepen door zand en steentjes. Wat voel jij je als mens ontzettend klein naast deze gigantische reuzen. Over reuzen gesproken even verderop ligt Tower Hill, een mega grote vulkaankrater en natuur reservoir waar onder andere emoe's in leven. Om deze indrukwekkende reuzendag af te sluiten slapen we midden in het National Park van de Granpians. Een pracht camping volgens Nederlandse standaarden met een spontane en vriendelijke Dutchie staff en niet te vergeten een 31 graden verwarmd buiten zwembad. De kangoeroes hupsen weer vrolijk om de tent heen en het gekke is dat het bijna begint te wennen, bíjna... Totdat jij je realiseert hoe gaaf dit is en het net lijkt of je in het savanne terrein van het Emmen dierenpark wakker wordt door krijsende kanaries/kaketoes.

Kilometers aan dor graanlandschap, grote machines en een lesje in de agrarische sector. Dat is een hele korte samenvatting van deze dinsdag. D'ochtends sta je nog uit te kijken over the granpians, een NP in south Victoria, en na dik vijf uur rijden sta je d'avonds aan een groot meer te genieten van wat frisse lucht. Vanmiddag hadden we een voorproefje van het echte binnenland, met 44℃ en kilometers lang droge grond (overal een totaal vuurverbod) was het echt goed warm en verlaten. The outback kreeg ineens een nieuwe, meer realistische betekenis. Blijkbaar dacht het weer daar ook zo over want s'nachts viel er een dikke bui op ons tentje. De pelikanen trokken zich weinig aan van deze dikke druppels en dobberden rustig in het meerwater achter ons linnenstulpje.

Vandaag de laatste dag met de mooie bolide. De dikke 4WD Volkswagen heeft ons in een kleine 2700 km gereden van Sydney naar Adelaide in 9 dagen. Iets langer zou chill zijn geweest, maar na de carbagerun zijn we deze kilometers gewend & volgens mij hebben we echte pareltjes weten te vinden en beleven de afgelopen anderhalf week. Adelaide is niet heel toeristisch maar de kustwijk Glenelg wel en daar slapen we dan ook vanacht. Kilometers strand, vele kroegjes, winkels en vele wijnproeverijen met kwaliteit sap maken deze regio erg aantrekkelijk voor een paar dagen. Wij hebben deze oostkust rit afgesloten met een plaatselijk award winnende Sauvignon Blanc uit 2014, met een vleugje van citrusvruchten en een bruisende / lichte afdronk. Cheers!

Warm, warmer, heetst, Alice Springs. Als een föhn waar geen ontsnappen aan is omsloot de hitte ons toen we het vliegtuig
uitstapten in deze woestijnplaats. Wat direct opvalt is het rode stof dat overal is en de hoeveelheid aboriginals. In de zeer verwesterde oostkust hebben wij niet eerder kennisgemaakt met de oorspronkelijke bewoners van Ozzieland en nu zitten we in het middelpunt van de aboriginal kunst scène. Toegeven het zijn een beetje aparte mensen, maar dat komt waarschijnlijk door het feit dat er een groot alcoholverslaving probleem heerst en dat valt te zien. Met een ratio van 1:10 mensen is er werkelijk waar overal politie, te voet/segway/auto, kortom 'veiligheid' ten top.

Oké daar gaan we dan, wekker om 5:30 uur en met een schattig 22-zit rammelbusje gaan we de outback in. Op het programma voor de aankomende drie dagen en twee nachten staan Ayers Rock, Kings Canyon, Uluru NP en slapen in een hotdog onder de sterren. Maar buiten deze hoogte punten doen en zien we ook tal van andere super toffe dingen. Van een ritje op een kameel, voeren van emu's, knuffelen met een dingo (wilde hond), spotten van een giga zwarte adelaar tot aan prachtige zonsopgang/ondergang en het detecteren van het zuiderkruis/mars/Venus in de sterren. Onze groep bestaat uit 15 mensen uit alle uithoeken en leeftijden, dit zooitje ongeregeld wordt geleid door Raele. Een echte Ozzie boy met een goed gevoel voor humor, beetje een combinatie tussen Steve Irwin en Crocodile Dundee. Met gierende banden zet hij regelmatig het busje stil om een salamander, hagedis of spin van de weg te plukken en mee de bus in te nemen. Hij weet ontzettend veel van de aboriginal cultuur af en hun leefwijzen. Deze oorspronkelijke bewoners leven een heel simpel leven met groot respect voor de natuur zoals hij is. Zo trekken zij rond en proberen de aarde zo min mogelijk te belasten. Gaan niet naar school, spreken één van de 63 inheemse talen en zijn familie, spiritualiteit en aarde sleutelwoorden in hun Tjurkurpa (Geloof/Regels). Hun groepsverband is gebasseerd op Napatji Napatji: Wat van mij is, is van jou en andersom. Dit was en is de enige manier om te overleven in deze extreme weersomstandigheden, +40℃ in zomer en -5℃ in winter met weinig water en weinig eten.

De problemen die zich nu voordoen in de steden, komt omdat er een groot scholingstekort is, mensen in armoede leven en gewoon té overwelmd zijn door alle westerse invloeden. De hele eigenlijk situatie is eigenlijk heel erg triest: Eerst pakken we hun land af, dan 'stelen' we een hele generatie voor militaire training of bijbelstuduies, om vervolgens te klagen dat aboriginals slecht inburgeren. Logisch gevolg van iemand waarbij je alle dierbaarheden in zijn cultuur afpakt, dan raak je verdwaald en gefrustreerd, met als makkelijk verkrijgbare uitweg o.a. alcohol. Gelukkig doet de overheid er steeds meer aan om de aboriginalcultuur weer in ere te herstellen, maar veel verhaallijnen zijn helaas verloren gegaan en er is nog een hele lange weg te gaan.

Deze verhaallijnen bevatten levenslessen, familie geschiedenis en grote spiritualiteit. Deze spirituele geschiedenis wordt van oud naar jong overgedragen en er worden steeds meer details aan toegevoegd. Alles is gelinkt aan de prachtige natuur in deze verhalen, elke rots/steen/waterpoel wordt erin verwerkt en wordt daarmee tot heilig verklaard en dus niet toegankelijk voor toerisme. Uluru (Ayers Rock) kan hierdoor niet meer beklommen worden en in sommige gebieden mogen mannen/vrouwen niet komen of foto's gemaakt worden. Dit maakt het gebied niet alleen beeldschoon maar ook heel mysterieus en geheimzinnig.

Nieuwsgierig als wij waren naar deze verboden heilige plekken, zijn wij letterlijk nog grotere hoogten gestegen. Per helikopter zijn wij over het land gevlogen en hebben toch een adembenemend kijkje kunnen nemen in deze afgesloten pareltjes. Wat gaaf om zo door de lucht te zoeven, elk detail op de grond mega goed te kunnen zien en echt het ultieme gevoel van vrijheid te ervaren. Het was altijd al een stoute droom, maar het besef dat ik dit nu echt heb gedaan en dat boven dit geweldige land is nog maar moeilijk te geloven!

Na deze fantastische trip is de vakantie nu al 1000% geslaagd en alles wat Brisbane + Whit Sundays gaat brengen is een mega groot kadootje.

Tot volgende week,
Dikke kus en knuffel