Spuitbussen en jeukende bulten

In het vliegtuig heb ik drie stoelen voor mezelf, heerlijk uitgestrekt spendeer ik de 6 uur durende vlucht naar Melbourne al half domellend door. Ik ben hartstikke moe maar slapen lukt niet echt door de jeuk op mijn armen en benen. Gek want muggen heb ik niet gehoord en vanmorgen had ik nog nergens last van. Het duurt even en ineens besef ik dat ik de grootste nachtmerrie van backpackers onder de leden heb: Bedbugs!! Whaaa hellup, deze rot kleine beestjes hebben de neiging om overal in te gaan zitten en je te bijten in je slaap volgens het patroon ontbijt-lunch-dinner. Eerlijk toegeven bij mij is het meer een lopend buffet van pols tot schouder/ enkel tot bil én jeuken dat het doet. Na de hereniging met Roosje in het treinstation pleeg ik ehbo (eerste hulp bij ongedierte) toe in ons hostel. Mijn hele backpack in de wasmachine en mezelf onder een flinke warme douche, eindelijk neemt de jeuk af en ruiken mijn kleren weer heerlijk fris. Per direct ook maar de meest chemische anti-insectenspray gekocht met 40!? % deet, zodat niet alleen ik stik tijdens het aanbrengen, maar ook al het ongedierte het niet eens meer in zijn hoofd haalt om binnen een straal van 5m om mij heen te vliegen. Eindscore voor deze challenge 1-0 voor Tess & big Ben. 

Melbourne staat bekend om zijn koffie/art scène en met 4.4 miljoen mensen wonen er net zoveel mensen in deze ene stad als in heel Nieuw-Zeeland. Om alles in goede banen te leiden is het tram vervoer in het CBD (Central Business District/Centrum) gratis, ideaal en erg grappig met af en toe een heel oud wagonnetje door de straten! Veel mensen vinden Wellington de miniatuur versie van Melbourne en na een dagje slenteren door de stad, snap ik deze vergelijking. Veel mensen met gek haar, kleren en accessoires, op elke hoek de heerlijke geur van dampende koffie en in elke steeg een ware schat van graffiti art! Deze stad is als een schildersdoek openbaar voor iedere artiest en zijn stijl/spuitbussen, met een super sfeer en prachtige kunst als resultaat.

Dinsdag 9 februari, oftewel: Happy birthday to me! 23 lentes jong en dat wordt gevierd met een 15km wandeling door de stad en de botanische tuinen, met een zonnetje op onze bol en fris briesje door het Fijianse zeewater gebleekte haren. Met als 'aardbei' op de taart drie ieniminie gebakjes en een heerlijk gekoelde corona. Het verjaardagsgevoel mag dan een beetje ontbreken, zonder kadootjes/vrienden/familie, maar een heerlijke dag is het zeker.

Waarschijnlijk zoals bijna iedereen heeft Roos een ver familielid in Australië wonen. Hoe leuk is het om te kijken of de hardnekkige Dutchie roots nog te vinden zijn in iemand die al meer dan 60 jaar down under woont. Oudtante Bea, woont in Doncaster (een buitenwijk van Melbourne) en heeft ons uitgenodigd voor een paar nachtjes in haar gastenverblijf. En wat een schatten zijn het, Bea en haar man Don hebben zelf ook de nodigde uurtjes doorgebracht in het buitenland, dus hebben genoeg interessante verhalen voor ons. Na twee heerlijk uitgeruste nachten in hun prachtige huis, is het tijd om deze vinexwijk te verlaten en weer naar het bruisende centrum te gaan. Om deze prachtige stad voor nu af te sluiten, hebben we de zonsondergang van grite hoogte bekeken in the skytower. Met 89 verdiepingen steekt deze reis van deels bladgoud boven Melbourne uit en met 360° uitzicht is dit een gave afsluiting van het weerzien met Roosie!

Op naar de volgende bekende, G'day Loes! Deze topper doet haar 20 weken wetenschappelijke stage in Sydney en dus de ideale gelegenheid voor een bezoekje. Ik vloog vrijdagmorgen mooi op tijd, dus we hadden de hele dag om bij te kletsen, lachen en sightseeing te doen door de stad van de bekende stranden en het opera huis. Met de ferry zijn we naar Manly Beach gegaan, heerlijk om weer een middagje op het strand door te brengen na 4 dagen stad. Helaas dachten de blue bottles (kwallen) er ook zo over en binnen 2 minuten was ik gestoken. Met hun lange tentakels wikkelen zij zich om je heen en geven flink pijnlijke steken, het enige wat helpt is afspoelen, azijn of erover heen plassen. Gelukkig waren er genoeg douchjes in de buurt! Haha

Na het uitbrakken van een verlaat verjaardagstapavond in de hippe tent Argyle met gratis entree via Rafael op de gastenlijst (heeft al dat spieken vroeger toch nog wat opgeleverd), zijn we naar mijn jeugdsentiment Bondi beach gegaan. Vroeger keek ik altijd met Lies Bondi rescue, dus dit was echt één van mijn hoogtepunten in Sydney. Met de toelatingseisen van minimaal een sixpack/ ieniminie string bikini is er genoeg moois te bekijken en een top locatie voor een lui dagje.

Denk je naar de andere kant van de wereld te gaan voor je rust, komt er zo'n relschopper vanuit Tukkerland je opzoeken. Jordy en ik gaan binnen vier weken kriskras door Australië, kortom een jaloersmakende trip met van alles en nog wat. Vandaag is het 32℃ en zijn aankomst wordt gevierd met Loes en haar huisgenoten over een echte Ozzie rooftop barbecue. Hopelijk kan hij het aan want met al dat gekwebbel en een jetlag is het een pittige opgave.

Tot volgende week,
Dikke kus en knuffel