Kia Ora

Oftewel hallo in het Maori. Het beeld dat ik had van dit inheemse volk was gebaseerd op verhalen, foto's en het alleswetende internet. Naïeve ik dacht dat het kleine mensen waren met een voorliefde voor tatoeages op alle onderdelen van het lichaam. Niets is minder waar, het tatoeage verhaal staat als een paal boven water, maar verder hebben ze vooral een zwak voor fastfood en asociaal rijgedrag. Niets geen kleine lieve mensen maar grote/grove mensen die beleefdheden vaak achterwege laten. Dit staat in groot contrast met hun mooie geloof waarin waardering voor moeder natuur boven alles staat. Om alle vraagtekens rond deze kwestie weg te nemen werd het tijd voor een bezoekje aan het Te Papa museum hier in Wellington.

Het lijkt een beetje op het indianenverhaal in Amerika, ooit leefde er eens een klein maar gelukkig volkje op een stuk land. Toen kwamen er schepen met honderden Europeanen die goud geld zagen en het originele volk verdrongen of onderdrukten. Waarschijnlijk zijn de Maori mensen die ik heb ontmoet in de grote stad gewoon een beetje stug en chagrijnig over het verleden en het koude weer (gem. 13 graden). En eigenlijk geef ik ze ook geen ongelijk. Dus het is nooit te laat voor een frisse start toch? De volgende keer bij de Burgerking zal ik eens vragen wat hun favoriete saus is!!

Verder heeft Chris (de chick) mij meegenomen naar de dierentuin. Aapjes kijken heb ik altijd al leuk gevonden, maar hier maken ze er een hele show van. Voeren van leeuwen/pinguïns/tijgers/zonneberen plus loslopende emoe's, ze draaien hun hand er hier niet voor om. Gelukkig staat er een groot hek om de dierentuin, geniet van de foto's!

Dikke kus & knuffel